Steenkoolmijn van Beringen

De meest complete mijnsite van Limburg

Met zijn twee schachtbokken, watertorens, badzalen, kolenwasserijen en losvloeren is de steenkoolmijn van Beringen de meest complete mijnsite van Limburg.

29 november 2016

Alleen de dreigende sloop van de kolenwasserij werpt een schaduw over de mijn. Nochtans is het hele complex sinds 1994, vijf jaar na de sluiting, beschermd als monument.

De steenkoolmijn van Beringen was een van de zeven Limburgse mijnzetels. Beringen opende in 1907 de deuren en ging definitief op slot in oktober 1989.

De site, waar je het Mijnmuseum kunt bezoeken, ondergaat momenteel een metamorfose onder de naam be-MINE.

Ontsluiting erfgoed

Het industrieel erfgoed, sinds 1993 integraal beschermd, zal ontsloten worden, zoals deze twee schachttorens: nummer II (uit 1919) en I (uit 1926).

Koeltorens

In 2011 maakte de Vlaamse regering 1,5 miljoen euro vrij voor de restauratie van de 4 verschillende types koeltorens, die het water van de elektriciteitscentrale koelden. De oudste dateert van 1823.

Kolenspoor

In het Sporenpark zijn de spoorrails van het voormalige rangeerstations, enkele kolenwagons en de seininrichting behouden. Op de achtergrond prijken de spits van de Sint-Theodarduskerk en de Fatih moskee.

Volg je het Kolenspoor te voet of met de fiets, dan bereik je de eindbestemming van de Beringse steenkool, namelijk de Kolenhaven die uitmondt in het Albertkanaal.