Uniek aan de site is het mijndorp, dat begin 19de eeuw gebouwd werd.

De steenkoolmijn zelf is als een middeleeuws kasteel van de arbeiderswijk afgeschermd met hoge muren en ijzeren ophaalpoorten, om stakers buiten te houden bij sociale onrust.

Bois-du-Luc is sinds 1983 als (eerste) ecomuseum van België opengesteld voor het publiek en prijkt sinds 2012 als een van de 4 belangrijkste Waalse mijnsites op de lijst van werelderfgoed.

Bij het schachtgebouw staat nog een vertikale tweecylinderstoommachine met gietijzeren kolommen. Volgens het boek Industria (A. Linters) werd de ophaalmachine in de Eerste Wereldoorlog tweedehands geïnstalleerd in de mijn.