Het is het startschot van een van de bloedigste veldslagen tijdens de eerste Wereldoorlog, waarbij 306.000 soldaten om het leven komen en 406.000 gewonden vallen op een terrein van een zakdoek groot.

Monumenten in de bossen van Verdun herdenken de slachtoffers: in het Ossuarium (of knekelhuis) van Douaumont liggen de resten begraven van 130.000 Franse en Duitse soldaten. Rondom liggen dodenakkers zo ver het oog reikt en prijkt een monument voor de Franse moslimsoldaten uit de Eerste Wereldoorlog.

Slagader

Daarom geeft generaal Pétain opdracht de enige, ondertussen modderige weg tussen Bar-le-Duc en Verdun met een laag steenslag te bedekken. "La Voie Sacrée" (de soldaten spreken van Chemin de l'Abattoir) is geboren.

De aan- en afvoer van troepen, gewonden en oorlogsmateriaal verzekerd. Elke 14 seconden passeert een voertuig langs deze cruciale slagader.

Vanaf de zomer gaat het Duitse offensief dan ook bergaf, en worden de Duitsers in het defensief gedwongen. De Franse en geallieerde tegenaanvallen duren tot 15 december 1916, waarna de frontlijn in quasi dezelfde plooi valt als voor de bloederige slag.

De enorme menselijke opofferingen zijn voor niets geweest. "La tranchée des baïonnette" is het oudste monument op het slagveld uit 1919 en is opgedragen aan de Franse slachtoffers. Onder deze strook aarde zijn bij een ontploffing de lichamen bedolven van Franse soldaten.

Een eeuw later

In en rond Verdun herinneren soldatenkerkhoven, forten en monumenten aan het oorlogsgeweld, en minder zichtbaar: de zwaar vervuilde grond en niet-ontplofte munitie.

Verschillende dorpjes rondom Verdun raakten volledig verwoest in het strijdgewoel en zijn van de kaart geveegd. Van de kerk van Ornés staan enkel nog enkele zuilen en zijmuren overeind.