De mijn haalt sinds 1903 het zwarte goud van de Noord-Franse steenkoolader boven via 2 schachtbokken boven put 1 en 2.

Na de Tweede Wereldoorlog, in 1954, komen daar nog 2 putten en een kolenwasserij bij: de kolen worden via een ultramodern, 60 meter hoge schachtbok bovengehaald. De wielen bovenaan hebben een diameter van 7,5 meter.

Het steenafval uit de put werd via een treinspoor naar een nabij gelegen terril gevoerd, een viaduct boven de kasseistrook in het bos van Arenberg herinnert aan het mijnverleden. De Franse wielrenner Jean Stablinski, die in de steenkoolmijn van Arenberg gewerkt heeft, stelde in 1968 de kasseistrook voor aan de organisatoren van de rit.

De oliecrisis geeft de mijn in de jaren 70 haar tweede adem, maar in maart 1989 komt een einde aan de exploitatie: na 31 miljoen kolen te hebben bovengehaald, sluit de mijn van Arenberg de deuren.

Net niet gesloopt

Aanvankelijk was het de bedoeling de hele mijn met de grond gelijk te maken, maar dankzij de verfilming van het boek "Germinal" in de steenkoolmijn, kroop het door het oog van de naald, blijkt uit een artikel van La Voix du Nord.

Samen met 108 andere steenkoolmijnen- en herinneringen vormt Arenberg het "Nord-Pas de Calais Mining Basin", dat op de lijst Werelderfgoed van UNESCO prijkt.