Charbonnage d'Hensies-Pommerœul

Laatste stuiptrekking in de Borinage

Van de honderdtal mijnen in de Borinage is de Charbonnage d'Hensies-Pommerœul de allerlaatste mijn die op 31 maart 1976 de poorten sluit.

14 september 2016

Er was eens...

De Franse mijninspecteur Payot-Descharmes is in 1826 de eerste die het eeuwenlange gewroet naar steenkool in de Borinage opmerkt in zijn "Le guide du mineur et des concessionnaires des mines".

Tandje hoger

Vanaf de 18de eeuw komt de steenkoolwinning er in een stroomversnelling: in 1790 telt de Borinage al 45 mijnen volgens deze tekst over Le Crachet.

De Borinage vormt jarenlang een bron van welvaart, maar begin 20ste eeuw sputtert de motor. De mijnen kunnen amper nog concurreren met buitenlandse collega's.

Slachting

Een na een sluiten ze hun poorten, tot in 1976 ook het doek valt voor de allerlaatste actieve mijn: de Charbonnage d'Hensies-Pommerœul.

Modern... in 1918

Enkel dankzij de moderne installaties -de mijn opende eind 1918- en de regelmatige steenkooladers, zingt Hensies-Pommerœul het nog zo lang uit, merkt auteur Marcel Capouillez op in zijn "Les Charbonnages du Borinage en cartes postales anciennes".

Tram 4

Naar aanleiding van de 40ste verjaardag van de sluiting verschijnt in 2016 deze korte reportage op tv, waarin een mogelijke herbestemming wordt aangestipt.

De schachtbokken en kolenwasserij zijn weliswaar gesloopt, maar enkele gebouwen (waaronder de badzaal) staan nog overeind.

Zeldzaam

Van de tegen de honderdtal mijnen in de Borinage is dit een van de weinige ruïnes die nog overeind staan, samen met Crachet-Picquer in Frameries, le Grand Hornu, Marcasse of Sauwartan.